بشریت همواره دنبال یافتن راهی برای روشن کردن شب های تاریک خودش بوده و حتی قبل از شکل گیری تمد‌ن‌ها با این نیاز دست و پنجه نرم میکرده و از قدیم به درستی گفتن احتیاج ما در اختراعاته و این احتیاج باعث شد آدما نهایتا کشف کنن که از ساییدگی دو تکه چوب میشه آتیش ساخت…
در سال 1802 شیمیدان بریتانیایی به نام همفری دیوی که کاشف عناصری مثل پتاسیم و کلسیم بود، اولین چراغ الکتریکی رو اختراع کرد. ایشون در حین آزمایشاتش با نیروی الکتریسیته موفق شد اولین باتری الکتریکی رو به وجود بیاره و چندی بعد، ازطریق اتصال دو‌سیم فلزی به همراه یک تکه ذغال به باطری، شاهد چیزی بود که زندگی هممون رو تا به امروز تغییر داد : نور!  اما متاسفانه عملا کارایی نداشت! چرا که پایداری این روشنایی به دلیل حرارت زیاد کوتاه می‌شد و میزان درخشش اون نیز به اندازه نیاز ما نبود در دهه های بعدی هم بسیاری از دانشمندان با روش های مختلف به ایجاد لامپ روی آوردن. مانند استفاده از فلز پلانتیوم، طوری که این فلز داخل حباب آب میشد و از این گداخته شدن روشنایی ایجاد می‌کرد. اما بازهم هیچکدوم ازون‌ها بنا به دلایلی مثل بالا بودن میزان حرارت ایجاد شده توسط لامپ، درخشش بیش از حد نور لامپ، خوش ظاهر نبودن حالت فیزیکی حباب و سیاه شدن در اثر ذوب شدن فلزات محتوا و از همه مهمتر گرون بودن بیش از حد پلانتینوم برای تولید انبوه مقرون به صرفه نبودن و توانایی پاسخگویی به نیاز مصارف صنعتی و خونگی رو نداشتن.
در سال 1874 دانشمند متخصص برق پزشکی، هنری وودوارد، به کمک همکارش متیو اوانز تونست برای نخستین بار در سایزهای مختلف لامپ بسازه، استوانه های شیشه ای که داخلش نیتروژن و دو میله الکترودی کارگذاشته شده بود که از طریق نوار رشته ای از جنس کربن به هم متصل میشدن. هنری سعی کرد تا با استفاده از تبلیغات محصولش رو به دنیا نمایش بده تا برای تولید تجاری وارد کارگاه ها بشه، اما این تلاش ناکام موند و بعد از 5‌ سال سختی های فراوان نهایتا تسلیم شد و مقاله نحوه ساخت لامپ اختراعیش رو در سال 1879 به دانشمندی پرحاشیه فروخت : توماس ادیسون!!!
بله درست خوندید، ادیسون! خیلی ها فکرمیکنن اون به تنهایی لامپ رو اختراع کرد اما حتما شنیدین که میگن کار را که کرد؟ آنکه تمام کرد! ادیسون آخرین مسافر این سفر بود ولی همه چیز به اسم اون تموم شد و همه ی مردم اون رو به عنوان مخترع لامپ میشناسن.
ما آدم‌ها همواره به دنبال به روز شدن و پیشرفت هستیم. حتی وقتی نیازمون برطرف بشه میریم به دنبال بهبود بخشیدن به روند کارها و همین روحیه باعث پیشرفت جامعه‌ی بشریت شده. این سیری ناپذیری بشریت و میل به پیشرفت باعث شد تا دیگه لامپ های رشته ای برای ما کافی نباشن.
قدم بعدی ترقی لامپ‌ها ، تولید لامپ فلورسنت بود
لامپ‌های کم‌ مصرف، نقطه ی بعدی این سفر
لامپ‌های ال‌ای‌دی و اس‌ام‌دی (SMD – LED) نقطه‌ی بعدی این سفر

1) کاهش مصرف انژی برق تا 80 %
2) نداشتن تلفات حرارتی باعث کاهش مصرف واستهلاک توان تاسیساتی میشود
3) تشعشعات مضر ماوراء بنفش ندارد.
4) طول عمر چراغ به میزان قابل توجهی تا 50000 ساعت افزایش میابد.